İlk teklif Emre'den geldi. Daha önce çok fazla tatlı su balıkçılığı tecrübesi olmamasına ve önceki konuşmalarımızda ilgi duymadığını söylemesine rağmen şaşırtıcı bir şekilde hafta sonu 2 gün boyunca Gelibolu'daki turna meramda at-çek yapmayı teklif edince biraz tereddüt ettim. Yılın en sıcak dönemine denk gelen temmuz ayının 2. hafta sonunda turnaların beslenme aktivitelerini düşürerek derinlere inmiş olma ihtimali beni düşürse de en verimli turna merama gitmek için yol arkadaşı bulmuşken fırsatı kaçırmak istemedim. Böylelikle meramın yaz aylarındaki balık durumu hakkında da bilgi sahibi olabilir ve belki de güzel bir canavar yakalayabilirdim. Telefonla arayıp güncel turna durumu hakkında bilgi aldığım arkadaşlarımdan da olumlu haberler duyunca kesin kararımızı verdik. Cuma akşamı Emre'nin Beylerbeyi'ndeki evinde buluşup gece yarısı Gelibolu'ya doğru yola koyulduk
Gün ağarırken vardığımız meranın en derin kısmına geçip sağlam bir jighead ve üçlü asist kancayla donattığımız 15 cm'lik silikon yılan balığı sahteleriyle at-çek yapmaya koyulduk. Trofe turna avlarında vazgeçilmez yemim olan bu sahteleri 30-40 m ileri sallayıp dibe indirdikten sonra ağır ağır sararak, arada yukarı aşağı zıplatma aksiyonları yaptırarak canavar turnaları kandırmaya çalıştık. Daha 4. atışımı yapmıştım ki kıyıdan 20 m açıkta dipte bir vuruş aldım. Balığın ağırlığını ve sağlam kafa darbelerini hissedince oltanın ucundakinin güzel bir balık olduğunu anladım. Makineme sarılı olan 0.16 mm'lik ipime güvendiğim için çok fazla kalama verme gereği duymadan balığı ağır ağır dipten kaldırırken kepçeyi hazırlamış olan Emre'yle birlikte heyecanlı bir şekilde yüzeye yaklaşan balığı beklemeye başladık. Nihayet yüzeye çıkan balığı görünce heyecanımız daha da arttı. Oltanın ucundaki yaklaşık 90 cm ve 5 kg'lık bir canavardı. Bir kaç saniye suyun üstünde yatan balık sağlam bir şapırtı koparıp aşağı fişekledi. Makinemden 10 m kadar kalama alan balık sakinleşince tekrar dikkatli bir şekilde yüzeye çıkardım. Kıyıya biraz daha yakalaşan balığı yakından inceleyince kepçeleme işinin hiç de kolay olmayacağını anladık. Gerçekten çok iri bir balıktı. Gücünü toplayan balık suyun üstünde bir yaygara daha koparıp tekrar aşağı fişekledi. Makinemden gayet rahat bir şekilde kalama alırken birden bire her şey bitti. Olta boşalmıştı. Kancalarda açılma yoktu ama bir şekilde balık kurtulmuştu.
Çok fazla moralim bozulmadı. Bu meradan şimdiye kadar hiç boş dönmemiştim ve önümüzde daha 2 uzun gün vardı. Aynı yerde biraz daha denedikten sonra Emre'yle ters istikamete doğru kıyı boyunca yer değiştirerek denemeye devam ettik. Bir ara 100 m uzağımdaki Emre'ye baktığımda balıkla mücadele eder gibi hareketler yaptığını gördüm. Daha sonra suya eğilip bir şeyler yaptıktan sonra sudan bir balık çıkardı. Aramızda epey mesafe olmasına rağmen güzel bir balık yakaladığını anladım. Hemen fotoğraf makinesini alıp yanına koştum. Bir kaç kare fotoğraf çekiminden sonra balığın ölçümlerini yapıp suya iade ettik. 60 cm ve 1.4 kg'lık yeni turna rekorunu suya iade eden Emre'nin turna aşısı tamamdı. Keyfimiz yerine gelmiş olarak ava devam ettik.
Bir kaç atış sonra kıyıdaki otların arkasında bir vuruş daha aldım. Bu seferki 50 cm civarı bir ufaklıktı. Suyun dışında çok tutmadan geri salıp ava devam ettik. Çok geçmeden Emre'de kullandığı 12.5 cm ve 35 g'lık silikon alabalık sahtesiyle yakışıklı bir ufaklık kandırınca daha iri balıkları aramak için ayrıldık. Yaklaşık 300 m mesafedeki baraj bentlerine ulaşana kadar yolda bir kaç ufaklık daha yakalayıp incitmeden geri saldım.
Barajın bentlerine yaklaştığımda kıyıya çapraz, uzun bir atış gerçekleştirip dipten ağır ağır sarmaya başlamıştım ki sağlam bir vuruş geldi. Bu seferki de güzel bir balıktı. Balıkla mücadele ederken kepçeyi yetiştirmesi için Emre'ye bağırdıysam da sesimi ulaştıramayınca balığı kepçesiz çıkartmak zorunda olduğumu anladım. Heyecan dolu 5 dakikalık bir mücadelenin sonunda kıyıdaki sığlığa yaklaştırdığım balığı galsamasından kavrayıp dışarı almayı başardım. Sabah kaçırdığım balıktan 2 saat sonra nihayet onun kadar büyük olmasa da güzel bir turna yakalamayı başarmıştım. Vakit kaybetmeden elimdeki balıkla geldiğim yolu geri dönüp Emre'nin yanına vardım. Yakaladığım balıkla bir kaç güzel fotoğraf çektirip ölçümlerini yaptıktan sonra kamera kaydı eşliğinde balığı ait olduğu yere gönderdik. 80 cm ve 3.1 kg gelen bu balık keyfimi iyice yerine getirmişti. Biraz daha olta atıp başka vuruş alamayınca oltalarımızı toplayıp yemek yemek ve dinlenmek üzere yakındaki bir köy kahvesine doğru yola koyulduk.
Öğlen yemeğimizi köy kahvesinde yaptıktan sonra akşam suyuna kadar dinlenmek için arabamızı bir ağacın gölgesine çekip biraz şekerleme yapmaya niyetlendik. Yazın sıcağında yanmamak için arabanın camlarını yarıya kadar açık bırakıp tatlı bir uykuya dalmak üzereyken kara sineklerin istilasıyla uyandık. Yüzümüze, kollarımıza, bacaklarımıza üşüşen sinir bozucu sinekler yüzünden uyuyamayınca öğlen vakti tekrar meranın yolunu tuttuk. Gün boyu parçalı bulutlu olan gökyüzü tamamen kara bulutlarla kaplanmıştı. Meraya inmeden önce arabayı bıraktığımız yerde oltalarımızı hazırlama işine koyulduğumuz sıra, barajın karşı tarafında kalan tepenin silikleştiğini fark ettik. İndiği yerde barajın üzerini köpük köpük beyaza boyayan yağmur duvarı üzerimize doğru ilerlerken oltaları dışarıda bırakıp arabanın içine sığındık. Arabanın camına düşen bir kaç iri yağmur damlasının peşinden bardaktan boşalırcasına yağmur indirdi. 15 dakika boyunca hiç konuşmadan yağmurun sesini dinledik. Yağmur dindiğinde arabadan çıkıp gözlerimizin önünde yatan büyülü maviliği seyrederek tepeden aşağı, mutlu olduğumuz yere doğru yürümeye başladık.
İlk durağımız sabah suyunda 80 cm'lik turnayı aldığım yerdi. Yarım saat kadar denediğimiz merada vuruş alamayınca baraj bendinin üzerinden yürüyüp karşı tarafa geçmeye karar verdik. Barajın karşı kıyısındaki yamaç aşırı dik olduğu için yamaç boyunca en fazla 20 m ilerleyip at-çeke başladık. Bir süre silikon yılan balığıyla atıp çektiğim halde derinlik fazla olduğu için yemi dipten çekmede sorun yaşayınca silikon yılan balığını çıkarıp 35 g'lık yassı turna kaşığıyla denemeye başladım. Bir kaç boş atıştan sonra tekrar kaşığı atabildiğim kadar uzağa atıp dibe batmasını bekledim. Yarı yola kadar düz bir şekilde çektiğim kaşığı tekrar dipletip etraftaki balıkların ilgisini çekmek için bir kaç zıplatma hareketi yaptırdıktan sonra ağır ağır sarmaya başladım. "Bu derinliklerde kim bilir ne canavarlar yaşıyordur?" diye düşünerek dalgın dalgın sararken oltamın ucu muazzam bir kuvvetle eğildi. Yine o korkuyla karışık heyecan hissiyle balığın gücünün karşısında kendimi aciz hissettim. Balık tüm kuvvetiyle aşağı basarken "Emre çok büyük bir şey aldım, çok büyük!" diye bağırıyordum.
Yaklaşık 10 dakika boyunca balığı göremeden mücadele verdim. Nihayet balık yüzeye çıktığında hayretler içinde kalan Emre'nin kurduğu ilk cümle "Savaş dinozor bu!" oldu. Geçen sene yakaladığım 102 cm'lik kişisel turna rekorumdan çok daha uzun ve kalın bir balıktı. Her ihtimale karşın elimde balığın görüntüsünün kalmasını istediğim için Emre'den mücadelemi kameraya kaydetmesini rica ettim. Bir yandan kamera kaydı eşliğinde balıkla mücadele ederken bir yandan da balığı nasıl dışarı alacağımıza karar vermeye çalışıyorduk. Bu gibi durumlarda sakin olmak ve doğru kararlar vermek gerekir. Panik halinde yapılan yanlış hareketler oltanın ucunda baygın halde yatan balığın yoktan yere kaçmasına sebep olabilir. Kaşığın kancası, balığın burnunun üzerinden takıldığı için balığı kepçelemek neredeyse imkansızdı. Zaten ufacık olan kepçeye balığın kafasının gireceği bile şüpheli olduğundan kepçe seçeneğini iptal ettik. Suya girme ihtimalime karşın ceplerimi bir kenara boşaltıp balığı alabileceğim uygun bir sığlık aramaya başladım. Dikkatli bir şekilde kıyıya paralel yürüyüp iyice yorulan balığı gözüme kestirdiğim uygun bir sığlığa yaklaştırdıktan sonra oltayı Emre'ye verdim. Sırada balığı suyun içinde yakalamak vardı. Arkasından dolandığım balığı kıyıya sıkıştırıp üzerine atıldım. Suyun içinde balıkla güreştiğim anların ayrıntısını tam hatırlayamasam da bir şekilde balığı etkisiz hale getirmeyi başarmıştım. En son hatırladığım şey; balığın üzerinde yatarken Emre'nin telefonuyla fotoğrafımı çekmeye çalışmasıydı.
O an tek düşündüğüm şey rekor olabilecek büyüklükteki bu balıkla bir birinden güzel fotoğraflar çektirip ölçümlerini yaptıktan sonra suya iade etmekti. Geri salacağım balığın solunum organına zarar vermemek için parmaklarımı solungaç yarıklarından içeri sokmak yerine nazikçe solungaç kapağının altındaki boşluktan sokup sudan dışarı çıktım. Fotoğraf çekilme faslına geçmeden önce kısa bir konuşma yapmak için Emre'den tekrar kamerayı açmasını rica ettikten sonra tam konuşmaya başlamıştım ki göğsümden yere kadar uzanan 110 cm üzerindeki dev balık bir çırpınışta elimden kurtuldu. Yere düşen balık eğimli arazide suya yuvarlanırken ben de peşi sıra atlayıp suya kadar uçtum. Doğrudan suya dalan balığı yakalamak için son bir gayret suya dalıp iki elimle balığın kapkalın gövdesini tuttuysam da parmaklarımın arasından sıyrılıp derinlere doğru daldı. Sırılsıklam sudan çıktığımda, Emre "Savaş hepsini kaydettim." diyordu. Beni teselli etmek için bu görüntüler fotoğraftan çok daha değerli dese de o dev balığın fotoğrafını çekemediğim için üzgündüm. Tekrar tekrar izlediğim videonun son kısmında yumruklarımı yukarı kaldırıp gülerek "Olsun!" diyorum. Balık suya doğru yuvarlanırken istem dışı olarak bir de küfür savurmuşum. Güler misin, ağlar mısın?
Öğlen vakti yakaladığımız dev balıktan yarım saat sonra avı sonlandırıp gece kalacağımız oteli ayarlamak üzere Gelibolu'nun merkezine geçtik. Otel odamızı ayarlayıp biraz dinlendikten sonra saat 18:00 civarı akşam suyu için tekrar meraya döndük. Tahminimin aksine akşam suyu bereketsiz geçti. Yaklaşık 2.5 saat çeşitli sahtelerle yer değiştirerek atıp çektiğimiz halde tek bir vuruş dahi alamadık. Hava tamamen kararmaya yakın ümitsiz bir şekilde son atışlarımızı yaparken nihayet 12.5 cm'lik silikon alabalık sahtesiyle güzel bir vuruş aldım. Bu seferki balık çok hırçındı. Suyun üzerinde defalarca kere taklalar atıp oltadan kurtulmaya çalıştıysa da kocaman sahteyi çok derin yuttuğu için kurtulmayı başaramadı. Öyle ki sahtenin sırtındaki tek kanca ve karının altındaki üçlü kanca balığın solungaç yarıklarına ölümcül şekilde dolandığı için balığı geri salamadık. Alıkoymak zorunda kaldığımız 75 cm ve 2.4 kg'lık balığı Gelibolu sahilindeki balıkçılardan birinde pişirtip 2 kişi güzel bir ziyafet çektik.
Balık peşinde uykusuz geçen bir günün ardından çok yorulmuş olacağız ki ertesi sabah ikimiz de telefonlarımızın alarmını duymamışız. Saat 07:00 gibi Emre'nin sesine uyandığımda yataktan kendimi zor kaldırdım. 08:00 gibi vardığımız merada 2 saat boşa atıp çektikten sonra pes edip avı sonlandırdık. İstanbul'a geri dönüş yolunda üzerimdeki tatlı yorgunluk ve doymuşluğa rağmen daha yolu yarılamadan bir sonraki avı düşünmeye başlamıştım. Şu satırları yazarken bile içimi kıpır kıpır yapan bir şeyler var. Bekleyin beni turnalar, 5 gün sonra yanınızdayım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder